|
|
 |
 |
 |
Maagverkleining
|
donderdag, juli 27, 2006
PCOS???
Vandaag ben ik naar een internist/endicrinoloog geweest omdat het vermoeden bestaat dat ik PCOS heb. Het zou in ieder geval kunnen verklaren waarom ik (altijd) zo ontzettend langzaam afval. Er is bloed afgenomen dat o.a. op testosteron zal worden onderzocht. Mbv een vaginale echo zal worden bekeken cysten te zien zijn op de eierstokken. Ook zal ik mijn temperatuur moeten gaan bijhouden om te zien of er een eisprong plaatsvindt. Dit is erg belangrijk met het oog op onze kinderwens... Ik heb al 15 jaar menstruatieklachten (doorbraakbloedingen of juist niet ongesteld worden) en sinds mijn 13e tot mijn 30e heb ik veel last gehad van acné. Tel daar mijn overgewicht bij op en diabetes II die in de familie voorkomt en dan is er veel risico. Volgens de arts is de kans dat ik PCO heb een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Maar goed, eerst dus de onderzoeken afwachten. Mocht het zo zijn dat ik PCO heb dan zal ik waarschijnlijk metformine krijgen. Ik probeer maar even niet te ver vooruit te lopen op de zaken, maar ja een erg leuk vooruitzicht is het allemaal niet. Ik ben benieuwd naa ervaringen van anderen die PCO hebben. Voor mij is het allemaal nog erg nieuw en nog niet helemaal te overzien. Pellie  dinsdag, juli 11, 2006
BEDANKT!!!
Ik had al een stapeltje ecards en kaarten van jullie gekregen, maar vandaag kwamen er via de post nog eens 12! Dat werd een beetje teveel om in mijn dossier te stoppen tot ik weer in België ben haha!!! Hartstikke lief van jullie, het heeft mij heel goed gedaan. 
2 Reactie(s):
maandag, juli 10, 2006
Over de ziekenhuisopname en de onderzoeken
Maandag 3 juli moest ik me om 8 uur 'sochtends (nuchter) melden in het ziekenhuis. Ik kreeg een driepersoonskamer toegewezen, er lag een oudere dame die mij heel trots haar blauwe plekken liet zien, want ze was gevallen. Ze bemoeide zich overal mee...heel irritant. Rond half 9 kreeg ik 4 bekertjes water met barium ter voorbereiding op de CT-scan. Elk kwartier moest ik een bekertje leegdrinken. Tegen kwart voor tien mocht ik naar beneden voor de scan. Ik moest mij deels ontkleden en kreeg een infuus waar contrastvloeistof ingespoten zou worden. Ook kreeg ik vloeistof via de anus ingespoten. Van de vloeistof in het infuus kreeg ik het erg warm en werk ik misselijk, gelukkig duurde dat maar even. Toen de scans gemaakt waren snel naar de toilet en daarna naar het restaurant voor een broodje. Uit de scans zijn geen vreemde dingen gebleken. Tussen de middag kreeg ik rode kool. 'sAvonds kreeg ik bouillon en appelsap. Toen ik navraag deed naar een boterham, bleek dat ik op een vloeibaar dieet stond. Ik had 'smiddags geen warme maaltijd mogen hebben... Dinsdagochtend is er een slikfoto gemaakt. Heerlijk dat bariumdrankje (NOT!). Toen de foto's klaar waren moest ik rennen naar de wc....! Uit de slikfoto is gebleken dat mijn dunne darm veel te snel werkt. Hetgeen er boven in ging kwam er onder in 5 minuten tijd weer uit.  Het was echt niet uit te houden op de kamer, dus ik heb 'smiddags een tijdje in de 'inkom' van het ziekenhuis gezeten, daar tochtte het tenminste een beetje. Het was ontzettend warm (35 graden!) en benauwd in het ziekenhuis, dus mijn man nam een ventilator mee van thuis, jee wat was dat een genot!!!  De oudere dame ging dinsdag godzijdank weer naar huis. Ze was behalve bemoeizuchtig ook gewend te commanderen; zo riep ze om 2 uur 'snachts dat ik het licht aan moest doen want ze zag niks als ze van de wc af kwam en stond ze om half 5 'snachts aan mijn bed: "Madam, madam, madam, mag het raam dicht?" Grrrr! Tevens maakte ze ook diverse onbeschofte geluiden (smakken, boeren, rochelen) en maar klagen...pfff! Dinsdagavond kwamen mijn man en mijn vriendin op visite. Wat was dat fijn, ik voelde me zo eenzaam.  Ik vond het wel vrolijk staan zo'n gekleurd infuus haha. Ik kreeg van de verpleging 2 liter water met medicatie en deze diende ik binnen 2 uur op te drinken. Ja hoor...laxeermiddel. Ik ben heel wat keertje naar de wc geweest... 'sMorgens om 6 uur kreeg ik weer 2 liter water met medicatie, deze moest ik binnen 1 (één!) uur opgedronken hebben. Het is me gelukt maar o jee wat had ik een waterbuik! En maar naar de wc gaan...! Wat trouwens erg genant en vervelend was, was dat ik telkens alle ontlasting moest opvangen in een bedpan en deze aan de verpleging moest meegeven. En om rollen wcpapier vragen hehe. Inmiddels had ik ook erg veel honger en dorst, maar ik moest vanaf 7 uur 'smorgens nuchter blijven tot het gevreesde onderzoek: de Coloscopie. Om half 4 'smiddags werd ik met bed en al opgehaald. De coloscopie zou worden uitgevoerd door Dr. Alderweireldt. Ik baalde, want ik vind Lieve Peeters een veel fijnere arts, maar ja helaas pindakaas, zij had vrij. Ik moest half ontkleed op mijn linkerzij gaan liggen en kreeg een kalmerend middel in mijn infuus. Daarna kreeg ik ook nog een ander medicijn in mijn infuus dat een roesje zou geven. Helaas heb ik het hele onderzoek meegemaakt (en af en toe meegekeken op het scherm) en het was niet echt prettig...het naarst was dat de assistente steeds heel hard op mijn buik drukte (waarom ben ik vergeten te vragen.). Ik weet nog dat ik me aangekleed heb en in het bed ben gaan liggen. Pas toen ging het roesje werken...ik kan me niet meer herinneren dat ik boven aangekomen ben. Ik werd wakker tegen 5 uur. Lekker even liggen suffen. De coloscopie is goed gegaan en er is niets afwijkends gevonden. 'sAvonds mocht ik weer normaal eten. Ik kreeg brood met smeerkaas oeh wat smaakte dat hemels! Woensdagavond vertelde Dr. Ceulemans dat er niets geks is gevonden, maar dat wel mijn dunne darm veel te snel werkt en dat dat helemaal niet oké is omdat mijn lichaam zo helemaal geen voedingsstoffen etc kan opnemen. Bij een scopinaro of een DS is het helemaal ernstig als je een snelwerkende dunne darm hebt aldus Dr. C. Als therapie wilde hij starten met Sandostatine (aaah ik was er al bang voor). Sandostatine zou mijn darmen meer rust geven en vertragen. 'sAvonds kreeg ik de eerste injectie. Echter reageerde ik er, net zoals tijdens de vorige opname, met een hypo op. Men heeft Dr. C. thuis gebeld om advies en daarna kreeg ik een zak glucose erbij aan mijn infuus. De dosis zal nog meer worden verlaagd om hypo's te voorkomen. Na deze hypo werd meerdere malen per dag mijn bloedsuikerspiegel gecontroleerd. Deze is een aantal maal te laag geweest. Donderdag was min of meer een 'rustdag'; 3 maal daags een sandostatine-injectie, bloedsuikerspiegel controleren etc. Ook krijg ik driemaal daags Colofiber, dat zijn vezels die de stoelgang wat makkelijker maken. 'sAvonds kwamen mijn ouders op bezoek, fijn die afleiding.  Ook ging vandaag mijn infuus (dat in die korte tijd op 3 verschillende plaatsen gezeten heeft) eruit. Vrijdagochtend kwam Dr. Ceulemans met het fantastische nieuws dat ik om 14.00 naar huis mocht! Wel moest ik regelen dat een verpleegkundige mij 3 maal daags een sandostatine-injectie komt geven, gedurende tien dagen. Voor mijn vertrek kreeg ik een 'Long Active' injectie Sandostatine. Deze gaat pas werken over een dag of tien (vandaar de thuiszorg) en zal een maand lang werken. Ik zal elke maand zo'n Long Active injectie Sandostatine krijgen. Overigens, ik vond dat de Sandostatine injecties in mijn buik (subcutaan) al pijnlijk waren maar toen die Long Acting spuit werd gezet dacht ik echt dat ik door de grond ging..! Jeeminee wat een pijn! De injectie word in de bilspier gezet en langzaam gegeven. Het is een dikke naald. Nadien wordt de plek waar de injectie is gegeven gemasseerd. De injectie is nu alweer 3 dagen geleden maar ik heb nog steeds last ervan; er zit een soort van 'schijf' in mijn bil en het voelt net alsof mijn bil gekneusd is. Het regelen van de wijkverpleegkundige had ook nog heel wat voeten in de aarde; er was niemand beschikbaar etc. Middels een persoonsgebonden budget kan ik nu zorg inkopen. Er komt elke dag, gedurende tien dagen, een verpleegkundige om 9, 14 en 20 uur om mij te voorzien van een Sandostatine-injectie. Over een maand heb ik weer een afspraak met Dr. Ceulemans. En...ik heb geen diarree meer gehad!!! Ik ben een gelukkig mens haha! Oh en jullie zijn natuurlijk erg nieuwsgierig hoe dat nou zat met die betonmolen...?  Het ziekenhuis wordt verbouwd. En die betonmolen stond precies onder míjn raam...grmbl%$#%grrr! Wát een herrie! Om half 7 'smorgens begon het lawaai al...af en aan lopen met kruiwagens vol puin...bakstenen, kozijnen etc...alles werd met veel lawaai in de containers gedonderd. Je zal er maar doodziek liggen zeg...wat een ellende. Overigens brak ik ook bijna mijn nek toen ik met infuuspaal en al op weg was naar de röntgenafdeling; een of andere snuggere bouwvakker had 2 meter schroefdraad 'verloren' daar waar je het niet zou verwachten. Maar ik heb het overleefd, ben weer thuis, heb geen diarree meer gehad en het is heerlijk weer. Wat wil een mens nog meer?!
2 Reactie(s):
Het verblijf in het ziekenhuis en de onderzoeken
Maandag 3 juli moest ik me om 8 uur 'sochtends (nuchter) melden in het ziekenhuis. Ik kreeg een driepersoonskamer toegewezen, er lag een oudere dame die mij heel trots haar blauwe plekken liet zien, want ze was gevallen. Ze bemoeide zich overal mee...heel irritant. Rond half 9 kreeg ik 4 bekertjes water met barium ter voorbereiding op de CT-scan. Elk kwartier moest ik een bekertje leegdrinken. Tegen kwart voor tien mocht ik naar beneden voor de scan. Ik moest mij deels ontkleden en kreeg een infuus waar contrastvloeistof ingespoten zou worden. Ook kreeg ik vloeistof via de anus ingespoten. Van de vloeistof in het infuus kreeg ik het erg warm en werk ik misselijk, gelukkig duurde dat maar even. Toen de scans gemaakt waren snel naar de toilet en daarna naar het restaurant voor een broodje. Uit de scans zijn geen vreemde dingen gebleken. Tussen de middag kreeg ik rode kool. 'sAvonds kreeg ik bouillon en appelsap. Toen ik navraag deed naar een boterham, bleek dat ik op een vloeibaar dieet stond. Ik had 'smiddags geen warme maaltijd mogen hebben... Dinsdagochtend is er een slikfoto gemaakt. Heerlijk dat bariumdrankje (NOT!). Toen de foto's klaar waren moest ik rennen naar de wc....! Uit de slikfoto is gebleken dat mijn dunne darm veel te snel werkt. Hetgeen er boven in ging kwam er onder in 5 minuten tijd weer uit. Het was echt niet uit te houden op de kamer, dus ik heb 'smiddags een tijdje in de 'inkom' van het ziekenhuis gezeten, daar tochtte het tenminste een beetje. Het was ontzettend warm (35 graden!) en benauwd in het ziekenhuis, dus mijn man nam een ventilator mee van thuis, jee wat was dat een genot!!! De oudere dame ging dinsdag godzijdank weer naar huis. Ze was behalve bemoeizuchtig ook gewend te commanderen; zo riep ze om 2 uur 'snachts dat ik het licht aan moest doen want ze zag niks als ze van de wc af kwam en stond ze om half 5 'snachts aan mijn bed: "Madam, madam, madam, mag het raam dicht?" Grrrr! Tevens maakte ze ook diverse onbeschofte geluiden (smakken, boeren, rochelen) en maar klagen...pfff! Dinsdagavond kwamen mijn man en mijn vriendin op visite. Wat was dat fijn, ik voelde me zo eenzaam. Ik vond het wel vrolijk staan zo'n gekleurd infuus haha. Ik kreeg van de verpleging 2 liter water met medicatie en deze diende ik binnen 2 uur op te drinken. Ja hoor...laxeermiddel. Ik ben heel wat keertje naar de wc geweest... 'sMorgens om 6 uur kreeg ik weer 2 liter water met medicatie, deze moest ik binnen 1 (één!) uur opgedronken hebben. Het is me gelukt maar o jee wat had ik een waterbuik! En maar naar de wc gaan...! Wat trouwens erg genant en vervelend was, was dat ik telkens alle ontlasting moest opvangen in een bedpan en deze aan de verpleging moest meegeven. En om rollen wcpapier vragen hehe. Inmiddels had ik ook erg veel honger en dorst, maar ik moest vanaf 7 uur 'smorgens nuchter blijven tot het gevreesde onderzoek: de Coloscopie. Om half 4 'smiddags werd ik met bed en al opgehaald. De coloscopie zou worden uitgevoerd door Dr. Alderweireldt. Ik baalde, want ik vind Lieve Peeters een veel fijnere arts, maar ja helaas pindakaas, zij had vrij. Ik moest half ontkleed op mijn linkerzij gaan liggen en kreeg een kalmerend middel in mijn infuus. Daarna kreeg ik ook nog een ander medicijn in mijn infuus dat een roesje zou geven. Helaas heb ik het hele onderzoek meegemaakt (en af en toe meegekeken op het scherm) en het was niet echt prettig...het naarst was dat de assistente steeds heel hard op mijn buik drukte (waarom ben ik vergeten te vragen.). Ik weet nog dat ik me aangekleed heb en in het bed ben gaan liggen. Pas toen ging het roesje werken...ik kan me niet meer herinneren dat ik boven aangekomen ben. Ik werd wakker tegen 5 uur. Lekker even liggen suffen. De coloscopie is goed gegaan en er is niets afwijkends gevonden. 'sAvonds mocht ik weer normaal eten. Ik kreeg brood met smeerkaas oeh wat smaakte dat hemels! Woensdagavond vertelde Dr. Ceulemans dat er niets geks is gevonden, maar dat wel mijn dunne darm veel te snel werkt en dat dat helemaal niet oké is omdat mijn lichaam zo helemaal geen voedingsstoffen etc kan opnemen. Bij een scopinaro of een DS is het helemaal ernstig als je een snelwerkende dunne darm hebt aldus Dr. C. Als therapie wilde hij starten met Sandostatine (aaah ik was er al bang voor). Sandostatine zou mijn darmen meer rust geven en vertragen. 'sAvonds kreeg ik de eerste injectie. Echter reageerde ik er, net zoals tijdens de vorige opname, met een hypo op. Men heeft Dr. C. thuis gebeld om advies en daarna kreeg ik een zak glucose erbij aan mijn infuus. De dosis zal nog meer worden verlaagd om hypo's te voorkomen. Na deze hypo werd meerdere malen per dag mijn bloedsuikerspiegel gecontroleerd. Deze is een aantal maal te laag geweest. Donderdag was min of meer een 'rustdag'; 3 maal daags een sandostatine-injectie, bloedsuikerspiegel controleren etc. Ook krijg ik driemaal daags Colofiber, dat zijn vezels die de stoelgang wat makkelijker maken. 'sAvonds kwamen mijn ouders op bezoek, fijn die afleiding. Ook ging vandaag mijn infuus (dat in die korte tijd op 3 verschillende plaatsen gezeten heeft) eruit. Vrijdagochtend kwam Dr. Ceulemans met het fantastische nieuws dat ik om 14.00 naar huis mocht! Wel moest ik regelen dat een verpleegkundige mij 3 maal daags een sandostatine-injectie komt geven, gedurende tien dagen. Voor mijn vertrek kreeg ik een 'Long Active' injectie Sandostatine. Deze gaat pas werken over een dag of tien (vandaar de thuiszorg) en zal een maand lang werken. Ik zal elke maand zo'n Long Active injectie Sandostatine krijgen. Overigens, ik vond dat de Sandostatine injecties in mijn buik (subcutaan) al pijnlijk waren maar toen die Long Acting spuit werd gezet dacht ik echt dat ik door de grond ging..! Jeeminee wat een pijn! De injectie word in de bilspier gezet en langzaam gegeven. Het is een dikke naald. Nadien wordt de plek waar de injectie is gegeven gemasseerd. De injectie is nu alweer 3 dagen geleden maar ik heb nog steeds last ervan; er zit een soort van 'schijf' in mijn bil en het voelt net alsof mijn bil gekneusd is. Het regelen van de wijkverpleegkundige had ook nog heel wat voeten in de aarde; er was niemand beschikbaar etc. Middels een persoonsgebonden budget kan ik nu zorg inkopen. Er komt elke dag, gedurende tien dagen, een verpleegkundige om 9, 14 en 20 uur om mij te voorzien van een Sandostatine-injectie. Over een maand heb ik weer een afspraak met Dr. Ceulemans. En...ik heb geen diarree meer gehad!!! Ik ben een gelukkig mens haha! Oh en jullie zijn natuurlijk erg nieuwsgierig hoe dat nou zat met die betonmolen...? Het ziekenhuis wordt verbouwd. En die betonmolen stond precies onder míjn raam...grmbl%$#%@grrr! Wát een herrie! Om half 7 'smorgens begon het lawaai al...af en aan lopen met kruiwagens vol puin...bakstenen, kozijnen etc...alles werd met veel lawaai in de containers gedonderd. Je zal er maar doodziek liggen zeg...wat een ellende. Overigens brak ik ook bijna mijn nek toen ik met infuuspaal en al op weg was naar de röntgenafdeling; een of andere snuggere bouwvakker had 2 meter schroefdraad 'verloren' daar waar je het niet zou verwachten. Maar ik heb het overleefd, ben weer thuis, heb geen diarree meer gehad en het is heerlijk weer. Wat wil een mens nog meer?! zaterdag, juli 08, 2006
Betonmolen?!
Wat doet die betonmolen daar???? Even geduld, ik update mijn blog zo snel mogelijk! Pellie woensdag, juli 05, 2006
Onderzoeken achter de rug.
Gelukkig zijn de onderzoeken weer achter de rug. De keer heb ik een aantal onderzoeken moeten ondergaan zijnde; CT-scan, slikfoto en een coloscopie. Ik zal jullie de details besparen, maar aangenaam was het niet helaas. Er is uit de onderzoeken gebleken dat lichamelijk gezien alles in orde is, alleen dat mijn darmen veel te snel werken. Alles wat ik doorslik, is binnen 5 minuten al weer aan de onderkant. Volgens de arts is dat VEEL te snel, en kan mijn lichaam dus niets onttrekken uit het voedsel, vandaar de constante diaree. De overloop diarre wordt veroorzaakt door het toch achterblijven van stukjes eten in de dikke darm, die dat op zijn beurt niet kan verwerken omdat hij te snel werkt en er dus niets mee doet. Zo hoopt dat stukje voor stukje op en de constipatie is geboren met als gevolg de overloop diaree. Om de darmen langzamer te laten werken is vandaag begonnen met Sandostatine (het middel waar ik bij mijn vorige opname een hypo van kreeg), en jawel ook nu kreeg ik weer een hypo. Gelijk werd mijn bloed getest en bleek dat mijn suikerspiegel door dat middel enorm naar beneden was gekelderd. Helaas is dit het enige middel dat kan helpen om mijn darmen trager te laten werken, dus gaan ze morgen proberen eerst een zak glucose toe te dienen zodat mijn suikerspiegel misschien niet daalt. Als dat lukt en er kan een balans gevonden worden m.b.t. het middel en de darmen, dan mag ik naar huis. Ik krijg dan wel eerst een traagwerkende versie van de sandostatine toegedient (of zoiets) die 1 maand werkt, en dan na die maand moet ik weer terugkomen voor een vervolg medicijn. Zo dat was de update. Gepost @ 5.7.06 door
Dikkie Dik
|
Een reactie posten